Probleemstelling Mijn kleine, ommuurde stadstuintje grenst aan het St.-Annapark.  De vracht gemeentebladeren die ik in de tuin binnen krijg, is nogal indrukwekkend. Elk blad dat binnenvalt, blijft ook in mijn tuin liggen want de wind kan er geen enkel wegblazen.Overweging tot oplossing

1. Ik zou een aanhangwagentje kunnen kopen en mijn auto van een trekhaak voorzien. Ik zou daarna twee parkeerplaatsen kunnen innemen in mijn buurt. Ik zou de bladeren op dat aanhangwagentje kunnen laden, ermee, toch altijd een klein beetje in de file, naar het recyclagepark rijden en daar betalen voor bladeren die de mijne niet zijn. Ik zou in het terugkeren tanken om de verbruikte brandstof bij te vullen.
2. Ik zou naar de gemeentelijke groendienst kunnen bellen om te vragen een bladkorf in mijn straat te voorzien waar ik de bladeren kan in verzamelen om dan te wachten tot de tractor met zuigwagen de korf komt ledigen, zodat ik straks opnieuw kan vullen.
3. Ik zou in mijn eigen tuin, met staaldraad en balken, een 'bladafsluiting' kunnen construeren. Die wand zou ik meteen ook kunnen gebruiken om mijn terras af te schermen. Ik zou  de bladeren samen kunnen harken tot bij de constructie en die tussen twee staaldraadwanden kunnen deponeren. Daar zouden ze blijven ze tot ze het volgende jaar nog een achtste van hun volume zouden innemen. Het zou een mooie wand worden waar onderaan gecomposteerd bladafval zou uitvallen, midden in mijn kruidentuin en er zou plots meer groeizame oppervlakte in mijn kleine stadstuin gecreëerd worden, niet horizontaal maar verticaal.

Keuze van oplossing

De constructie staat er al jaren. Ik vul er elk jaar de herfstbladeren in. Het niveau schommelt tussen de anderhalve en de twee meter en ik kan elk jaar blijven bij vullen. Alles wat in de overweging voorzien was, klopt. Ik weet niet meer hoe belachelijk weinig euro's deze oplossing heeft gekost en het harken en vullen gaat in één beweging. Geen gedoe met auto of aanhangwagen, geen gedoe met bladkorven. Leuk, het is weer herfst!

Resultaat: solidariteit in de tuin

Die goudgele bladeren, die eerst afval leken, zijn echt goud voor mij geworden. Ik koos uit luiheid, uit zuinigheid en  uit solidariteit met mijn buurt en met elke Maldegemnaar voor deze optie.

Het groenafval op het recyclagepark kostte in 2012, alleen voor de verwerking in de composteringsinstallatie, 100 000 euro aan de gemeente. De groendienst heeft eens berekend hoeveel werkuren er in het systeem met de bladkorven gestoken wordt. Het gaat om het aantal uren die één voltijds arbeider gedurende één volledig jaar presteert. Enkel voor die bladkorven. Een nieuwe zuigwagen, de oude is weldra versleten, kost tienduizenden euro's. Wie de gemeente helpt om bladeren in de eigen tuin te verwerken, helpt dus niet alleen zichzelf, maar bespaart ook voor de gemeente. Die kan met dat geld en met die vrij gekomen werkuren taken uitvoeren die mensen behoeden voor wateroverlast, voor gebrek aan hulp bij ziekte of vereenzaming, voor die zaken die veel belangrijker zijn dan de ontferming over het gevallen blad, voor solidariteit.

Erwin Goethals

schepen verantwoordelijk voor het gevallen gemeentelijk blad (gelukkig niet voor het vallen van de bladeren, dat wordt wel eens met elkaar verward)